Youth-Dew, E. Lauder

Dzisiaj na ringu najcięższa kategoria wagowa- Youth Dew, Estee Lauder i ja. Nierówna to walka, leżę powalona po sekundzie i w oddali los odlicza- 10, 9, 8...Raczej szybko nie wstanę, więc recenzja pisana palcem pokonanego na macie. A w tle majaczy się ,,Ziemia" Ruszczyca.

Płynie Youth Dew po nadgarstku i jak lemiesz w skórę się wrzyna. A ziemia tłusta i krople orientalnych olejków na skibach. A niebo zionie goździkami i woły dyszą kadzidłem. Powoli, ciężko, kierunek orient. I już przekraczamy progi haremu, już słychać chichot odalisek i brzdęk złotych bransolet. Ale nie o brankach sułtana dzisiejsze rozważania będą, mam przecież przed sobą świetny obraz Ruszczyca. To opowieść o żywiołach. Popatrz jak człowiek tonie w chmurach, jak mozolnie poddaje sobie kipiącą ziemię. Mamy górę i ciężką pracę, jak nic syzyfowa historia, tyle, że z nadzieją na szczęśliwe zakończenie, chyba.  Zerknij jeszcze raz i zapomnij o tym. Plony zbierzemy patrząc na to, czego nie widać. Jestem przekonana, że u podnóża przeoranego pagórka jest jezioro. Dlatego nasze woły jakby przystanęły na chwilę. Patrzą ze szczytu wzniesienia na taflę wody, a w niej jak w lustrze odbijają się chmury. Widzą je pierwszy raz, nigdy nie wznosiły łbów w stronę nieba. Tak widzą chmury pierwszy raz i dziwują się, że takie puchate, że takie błękitne, że takie nieziemskie. I taka mała refleksyjka- nie zawsze los postawi przed nami lustro, rozglądajmy się sami, być może obok jest niebo, bardzo blisko, rozejrzeć się tylko trzeba.

A zdjęcia z Youth Dew i moim skromnym udziałem są dziełem mojego Taty.