Egyptian Musk, Yankee Candle, piramidy i pizzerie

Dzisiaj rozstaję się z serią Out of Africa od Yankee Candle. Zapraszam na ostatnią recenzję z piramidami w roli głównej.

Niebo zasnuło się chmurami i czas wytoczyć moją najcięższą husarię z przymózgowej stajni. Tak, to będzie post z gatunku nieśmieszny i nielekki. Rynek ma swoje prawa, a nic tak nie przyciąga klientów, jak dobra nazwa produktu. A tu z pomocą często przychodzi świat starożytny. Rozumiem salon piękności Kleopatra, rozumiem zakład pogrzebowy Charon i Hades, ale nie bardzo rozumiem tego, jak marketing obchodzi się z piramidami. Dlaczego w panoramę miast wpisane są pizzerie Piramida, Sfinx, dlaczego motywy bogów egipskich tak chętnie powielane są na ścianach punktów usługowych i nikogo to nie dziwi?  Przypuszczam, że nikt nie miałby tyle fantazji, by nazwać restaurację Cmentarz a salon fryzjerski Ostatnia Droga. Ale Piramida już się sprzedaje świetnie. A przecież to ten sam ciężar gatunkowy. Klimaty wieczności, życia pozagrobowego, kultu bogów nijak nie łączą mi się z keczupem i musztardą. Jest takie słowo, jak profanacja, czy tutaj pasuje? Zostawiam to waszej ocenie. Ja mam w każdym razie małą reakcję alergiczną na włażenie w brudnych butach w świat starożytny. A rabunki w  grobowcach faraonów, są niczym, wobec tego, jak zachodnia cywilizacja obeszła się ze starożytnym Egiptem. Dlatego, w ramach protest songu, recenzji Egyptian Musk nie będzie.
P.S: No i stało się, pierwszy raz w historii bloga, mój post nie przeszedł cenzury. Bo musicie wiedzieć, że posty, które piszę ja, zawsze sprawdza moje sumienie, czyli Ola, która pilnuje, żebym nie odpłynęła za bardzo w egzaltację i romantyczną przesadę. No cóż, w związku z tym, niestety nie możecie przeczytać tego, co napisałam, a jeżeli już to uczyniliście, to proszę szybko zapomnieć i powąchać Egyptian Musk, bo chociaż bardzo delikatny, uwodzi pięknym piżmem. A ja obiecuję następny post na miło i wesoło:)